Η Οδύσσεια ενός σκύλου
Όλοι γνωρίζουμε το σοβαρό πρόβλημα που έχει η χώρα μας με τα αδεσποτα.
Οι ίδιοι οι άνθρωποι δημιουργούν αυτό το σοβαρό πρόβλημα που όλο και μεγαλώνει.
Αφήνουν τα δεσποζόμενα σκυλιά τους να ζευγαρώνουν ασταμάτητα.
Διότι η μόνη τους δικαιολογία είναι να μην πανε « ενάντια στη Φύση».
Όταν όμως φτάνει η ώρα που γεννούν 7/8 ακόμη και 10 ψυχές, εκείνη την ύστατη στιγμή της γέννας,
δεν λυπούνται να τα βάλουν σε μια κούτα και να τα αφήσουν δίπλα από τα σκουπίδια (αυτή ειναι η καλύτερη περίπτωση).
Ένα λοιπόν τέτοιο «προϊόν εγκατάλειψης είναι και το δικό μου σκυλί.
Η Σπίθα μου..
Ήρθε ένα βράδυ 12:00 τη νύχτα, στάθηκε έξω από την καγκελόπορτα και έκλαιγε γοερά.
Μέχρι που την άκουσα.. Παρόλο που είχα ήδη 6 σκυλιά, που το οικονομικό ήταν το πρώτο λογικό εμπόδιο ως σκέψη..
Παρόλο που δεν ήξερα αν τα άλλα σκυλιά θα την δεχτούν, άνοιξα την πόρτα, κάνοντας πέρα όλα τα εμπόδια, άπλωσα τα χέρια μου και το μάζεψα αυτό το μια σταλιά κουτάβι.
Ένα κοκκαλιάρικο μωρό, σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση από την αφαγία και το φόβο.
Η Οδύσσεια ενός σκύλου είναι ο πίνακας, του δικού μου σκύλου. Η άνευ όρων αγάπη του σκύλου προς τον άνθρωπο
είναι μια εμπειρία που δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς.
Μπορεί να μην ακούσετε ποτέ τη λέξη σ’αγαπώ, θα νιώσετε όμως μια ανιδιοτελή αγάπη, άνευ όρων.
Υιοθετήστε ένα αδέσποτο θα σας αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε πολλά πράγματα γύρω σας & μέσα σας.
Έλαβε μέρος στην εικαστική έκθεση που διοργάνωσε ο Δημήτρης Λαζάρου
στο ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, μια έκθεση με θέμα την «αδέσποτη ζωή».